Przejdź do zawartości

Otto Schmidt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto Schmidt
20 zwycięstw
ilustracja
Oberleutnant Oberleutnant
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1885
Neunkirchen, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

24 lutego 1944
Neunkirchen, III Rzesza

Przebieg służby
Lata służby

1909–1910; 1914–1918

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Luftstreitkräfte

Jednostki

FA25, Jagdstaffel 7, Jagdstaffel 32, Jagdstaffel 29 Jagdstaffel 5, JGr 11, JGr 2

Stanowiska

dowódca Jagdstaffel 32, Jagdstaffel 32, Jagdstaffel 29, JGr 11, JGr 2

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Otto Schmidt (ur. 23 marca 1885 w Neunkirchen, zm. 24 lutego 1944 tamże[1]) – as lotnictwa niemieckiego Luftstreitkräfte z 20 potwierdzonymi zwycięstwami w I wojnie światowej w tym z 9 lub 10 nad balonami obserwacyjnymi. Należał do elitarnego grona Balloon Busters.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

Otto Schmidt służył w pułku husarów i w 1910 roku został mianowany na oficera. Po wybuchu wojny służył w 120 Pułku Piechoty. Po odniesieniu ran w marcu 1915 roku został przydzielony do 23 Rezerwowego Pułku Piechoty. W marcu 1916 roku został przeniesiony do lotnictwa i od 10 kwietnia został przydzielony do Feldflieger-Abteilung 25 jako obserwator. W jednostce odniósł swoje pierwsze dwa zwycięstwa powietrzne (20 czerwca i 11 lipca). W październiku 1916 roku został skierowany na szkolenie z pilotażu i po uzyskaniu licencji pilota został 16 marca 1917 roku przydzielony do eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 7. W jednostce służył do końca czerwca 1917 roku odnosząc kolejne dwa zwycięstwa. 30 czerwca został przeniesiony na stanowisko dowódcy bawarskiej eskadry Jagdstaffel 32. 19 sierpnia Schmidt otrzymał kolejny przydział na stanowisko dowódcy Jagdstaffel 29, które pełnił do 18 października odnosząc w jednostce 5 zwycięstw powietrznych.

24 sierpnia 1917 roku Otto Schmidt został mianowany dowódcą grupy myśliwskiej Jagdgruppe 11. 18 listopada został ciężko ranny, ogniem obrony przeciwlotniczej, w czasie ataku na balon obserwacyjny. Po ponad półrocznej rekonwalescencji został mianowany 3 lipca 1918 roku dowódcą Jagdstaffel 5, w której do końca wojny osiągnął jeszcze 10 zwycięstw powietrznych.

Dowodził także grupą myśliwską Jagdgruppe 2 złożonej z Jagdstaffel 5, Jagdstaffel 34, Jagdstaffel 37 i Jagdstaffel 43.

W końcu października 1918 roku został nominowany do najwyższego pruskiego odznaczenia wojennego Pour le Mérite. Orderu nie otrzymał z powodu zakończenia wojny.

Jego 8 zwycięstwo było odniesione nad angielskim asem myśliwskim kapitanem Louisem Fleemingiem Jenkinsem, który zmarł w wyniku rozbicia samolotu (11 września 1917).

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. flieger-album.de. [dostęp 2010-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-21)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines – The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 – 1918. Londyn: Grub Street, 1993. ISBN 0-948817-73-9. (ang.).
  • Jon Guttman, Harry Dempsey: Balloon-Busting Aces of World War 1. Oxford: Osprey Publishing, 2005. ISBN 1-84176-877-4. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]